Bu duygu ilk değil:
Annemle de böyle vedalaşmıştım ben.
Gitmesi, kalmasından iyi olacaktı;
Kulağına eğilip usulca,
“Beni bırak, sen git” dedim…
Çok severseniz,
Kelimenin %100 doluluğuyla çok ama,
Yolundan çekilirsiniz;
Dönmeyeceğini bilerek…
Beklemeden ama özleyerek…
Bir daha hiç konuşmadan ama çokça anarak…
Kalbinizde O’na kiraladığınız yerin camına,
Sonsuza kadar “Kiralık Değildir” yazarak…
O’ndan vazgeçerken,
O’nu sevmekten vazgeçmeyerek…
Sevmenin bir gösteri olmadığını bilerek…
Kavgasız, usulca, soğukkanlılıkla giderek…
Konsantre bir yaşanmışlıkla,
Geriye kalan hayatınızı idame ettirerek…
Bazı ayrılıkların zaruri olduğunu öğrenerek…
Sonunda sevgiye biat edip;
Tanıdığınıza ve birlikte yaşadıklarınıza şükrederek…
Ama hepsinden önce,
Severek…
İlgili yazılar
