Uzun süredir kaynıyorum kısık ateşte. Oysa taşacak kadar kaynayıp, ateşi söndürebilseydim hiç böyle mi olurdu? Kaynaya kaynaya buharlaştım; eksildim, koyulaştım. Biri gelse de ateşi harlayıp zamanı hızlandırsa diyorum: Ne olacaksa olsun. Ama eksildiğimi gören herkes sanki biraz daha ekleme yapıyor üstüme. Hiç bitmeyeyim istiyorlar biliyorum ama lezzetimden gidiyor işte; seyreltiliyorum. Oysa ben en kötü kendimden geriye, distile edilmiş bir ben kalsın istiyorum…
İlgili yazılar
