Dağınıklığı sevmiyorum hayatımda.
Her şey bu kadar karışıkken,
“Ben gidiyorum” bile demeden gitmene kızgınım…
Ne yani,
Şimdi bütün bu dağınıklığı tek başıma mı toplayacağım?
Bence “Bitti” diyebilmek gerek gitmeden.
“Ben gidiyorum ama gözüm hep üstünde.”
“Bir zamanlar seni gerçekten sevdim.”
“Ortalığı dağıttım; yedim, içtim, kalktım ama sen yabancı değilsin.”
“Kalbime iyi geldin ama şimdi gitmeliyim.”
Ya da hiç olmazsa,
“Bitirmek konusunda başlamak kadar iyi değilim…”
Böyle cümlelere ihtiyacı oluyor geride kalanın,
Ki bir tesellisi olsun terk edilmenin…
Şimdi kalbim ister istemez dublaj yapıyor sana;
Çünkü, “Değmezmiş” dememek için, anlamlı bir son yazmalıyım…
“Bitti ama iyi ki yaşadım.”
“Gitti ama iyi ki tanıdım.”
Şimdi iyi rol kesmem lazım.
Herkesten önce kendimi inandırmalıyım.
Naftalinlere bulamadan önce her şeyi,
Sen olmasan da seninle güzelce vedalaşmalıyım…
Çünkü bizler,
İyi yürekli kadınlar,
Başlamak kadar bitirmeyi de biliriz;
Ve ancak böyle yeniden başlayabiliriz…
İlgili yazılar
