Currently Browsing: Ayşin Aytekin
Her şeye rağmen, Bir açık kapı bırakmıştım sana: Kırmak için bile olsa, Gelmeni bekleyerek…
Uzun süredir kaynıyorum kısık ateşte. Oysa taşacak kadar kaynayıp, ateşi söndürebilseydim hiç böyle mi olurdu? Kaynaya kaynaya buharlaştım; eksildim, koyulaştım. Biri gelse de ateşi harlayıp zamanı hızlandırsa diyorum: Ne olacaksa olsun. Ama eksildiğimi gören herkes sanki biraz daha ekleme yapıyor üstüme. Hiç bitmeyeyim istiyorlar biliyorum ama lezzetimden gidiyor işte; seyreltiliyorum. Oysa ben en kötü kendimden […]
Seni her gördüğümde yerli yersiz gülüyorum. Düşürürsem yüzümü, gardım düşer. Ağladığımı görürsün içten içe; İçten fethettiğin kalbime giresin gelir tekrar. Gülüyorsam, seninle benim arama, Güllerle örülmüş bir barikattır koyduğum. Görmeni istemediğim yeni dünyamda, Kalbimde seninle dolu bir tarikattır koruduğum…
Kutup yıldızımdın sen. Tüm dünya aksi yönü gösterse de Tutar sana inanırdım. Hep görünürdün, En karanlık gecemde bile; Uzak ama orada işte! Kimseyle karıştırılamayacak kadar parlak… Anladın mı şimdi yerine neden kimseyi koyamadığımı? En iyisini bile bulup koysam yerine, Kimse hayatımda öyle parlamayacak…
Kalbim ve aklımın pinpon oyununda Birbirlerine pasladıkları sendin; İçimde bir türlü paslanmayan… İkisi de iyi oyuncudur ama Kazanmak değildi konu: Aksine kaybetmemek için, Atılan her pası karşıladılar ve Bir kez olsun yere düşürmediler seni…
