Bu kadar yakınken, şimdi bu kadar uzak olmak, en büyük doğal afetlerde bile yok.
Bir deprem olur, herkes hisseder, her şey yıkılır, anlarım.
Bir tsunami olur, dalgalar boyumuzı aşar, altında kalırız, anlarım.
Bir med cezir olur, gece çekilir gündüz yine gelirsin; ama bilirim ki mutlaka gelirsin, anlarım.
Heyelan olsa, “Dikkat heyelan alanıdır” yazar, bilirsin, dikkat edersin ama olur ya denk gelir, birden çöker, anlarım.
Erozyon desen, zamanla olur. Verimli araziler çoraklaşmasın diye binlerce ağaç dikersin; toprakları enine sürersin. Yine de zamanla kurur, anlarım.
Bir sebep olur, kavga – gürültü olur, hır çıkar; adı olur, “şundan” deriz, biliriz, parmakla gösteririz, anlarım.
Böyle sebepsiz olmaz; bu yaptığın hiçbir kitaba sığmaz.
Fizik kurallarında “etki-tepki”; kimyada “tepkime” olur.
Edebiyatta “sebep-sonuç” ilişkisi vardır; psikolojide “kademeli yaklaşma”.
Matematikte bile “yol = hız x zaman”dır; ışık hızıyla gidilmez.
Müzik’te “ses açma” olur; Beden Eğitimi’nde “ısınma”.
Tarih’te “karşı atak” var; Din’de “kul hakkıdır, Allah çarpar”.
Gördüğün gibi hepsinde bir adım adım, uygun adım marş var!
Kafana estiği gibi gidemezsin…
İlgili yazılar
